En nu even iets heel anders: David Bowie als comicbook. Dat is Amerikaans, en normaliter schrijf ik daar niet over. Eenvoudigweg omdat ik er geen verstand van heb, maar laten we de proef eens op de som nemen, David Bowie, Stardust, Rayguns en Daydreams.
Presentatie
Gelikte, fraaie cover, groot formaat, hard cover met stofomslag. Mooi boek, eerlijk is eerlijk, dat kunnen ze.
Tekeningen
Gek is: je zou toch denken dat Amerikanen in ieder geval kunnen tekenen of de beschikking hebben over bekwame tekenaars. Niet dus, althans niet in dit album. Wazige kopieën van uiteenlopende mannelijke en vrouwelijke Barbiepoppen.
Stijl
Psychedelisch, iets wat je wel zou verwachten bij Bowie. Veel kleur en flowers, maar geen enkele expressie. Vlak, plat, doods. Jammer. Zeker nog nooit van The Tjong King gehoord…( Iris, 1969).
Karakter development
Dat is een mooi woord voor de ontwikkeling die Bowie zo vaak en grondig meemaakte en uitvoerde. Helaas blijft hij gewoon dezelfde in steeds andere kleren.
Setting
Het boek is één grote reünie van alle grote namen uit die gekke periode. Bowie was blijkbaar met iedereen innig bevriend en feitelijk is dit album voor 80% gevuld met op elkaar gelijkende poppekoppen als een soort van quiz: wie is dit nu weer? Kennik die? Oh ja, Mick Jagger geloof ik.
Maatschappij visie
Merkwaardigerwijs ontbreekt iedere vorm van maatschappelijk kritische visie…. En daar ging het toch juist om? Generatieconflict, seksuele revolutie, drugs excessen, noem maar op. Helaas, het blijven puriteinse Amerikanen al zag ik wel ergens iemand zoenen! Jazeker!
Zo kan die wel weer, volgende keer maar iets leuks!
Bowie
Uitgeverij Silvester
HC € 29,95
Recente reacties